کشف نشانه های تازه از وجود حیات در مریخ - گردشگرها

غزال زیاری: اعضای تیم تحقیقاتی دانشگاه توهوکو، حالا در حال آنالیز احتمال وجود حیات در مریخ در گذشته هستند. آن ها با استفاده از مدل جدیدشان که ترکیبی از تجزیه وتحلیل های جوی و فتوشیمیایی است، تغییراتی را در نسبت ایزوتوپ های کربن در رسوبات مریخ کشف کردند که نشان می دهد احتمالاً میلیاردها سال پیش شرایط در این سیاره متفاوت بوده و ایجاد مولکول های ضروری برای زندگی مثل قندها و ریبوز در آن موقع احتمالاً امکان پذیر بوده.

کشف آب باستانی و پتانسیل حیات در مریخ

در حال حاضر مریخ سیاره ای خشک و سرد است؛ ولی شواهد زمین شناسی حاکی از آن است که حدود 3 تا 4 میلیارد سال پیش در سیاره سرخ، آب مایع وجود داشته و معمولاً جایی که آب باشد، حیات هم هست. دانشمندان دانشگاه توهوکو در کوشش برای پاسخ به ابهامات درباره احتمال وجود حیات در مریخ، مدل دقیقی از فراوری مواد آلی در جو مریخ باستانی ایجاد کردند.

ماده آلی درواقع بقایای موجودات زنده ای مثل گیاهان و حیوانات یا محصول جانبی واکنش های شیمیایی خاص است. درهرصورت، نسبت ایزوتوپ کربن پایدار (13C/12C) که در مواد آلی یافت می شود، سرنخ های ارزشمندی را درباره چگونگی شکل گیری اولیه این بلوک های سازنده حیات ارائه نموده و دریچه ای رو به دنیای گذشته را به روی دانشمندان باز نموده است.

از همین رو نیز این موضوع، تبدیل به سوژه موردتوجهی برای سفرهای مریخ شده است. مثلا مریخ نورد کنجکاوی ناسا نشان داد که مواد آلی موجود در رسوبات آن دوران در مریخ، به صورتی غیرعادی در 13 درجه سانتی گراد خالی شده است. درعین حال معین شد که نسبت های ایزوتوپ کربن به طور قابل توجهی بین نمونه ها فرق دارد که علت این موضوع هنوز معین نیست.

مدل سازی ترکیبات آلی در جو مریخ

برای آنالیز بیشتر این موضوع، گروهی تحقیقاتی از دانشگاه توهوکو، یک مدل تکامل جوی مریخ را توسعه دادند که بر فرمالدئید (H2CO) متمرکز بود؛ همان ماده ای که اعضای این تیم تحقیقاتی قبلاً تشخیص داده بودند که احتمالاً در جو مریخ باستانی فراوری می شده.

علت انتخاب فرمالدئید این است که این ماده می تواند ترکیبات آلی پیچیده ای مثل قندها که برای زندگی ضروری هستند را فراوری کند. به عبارت دیگر، فرمالدئید ممکن است عامل گمشده ای باشد که مقادیر غیرعادی نمونه های برداشته شده به وسیله مریخ نورد کنجکاوی را تحلیل نموده و حتی نشانه ای از حیات گذشته در مریخ باشد.

فرمالدئید و ریشه های ماده آلی مریخ

این مدل با ترکیب یک مدل فتوشیمیایی با یک مدل آب و هوایی به تخمین تغییرات نسبت ایزوتوپ کربن فرمالدئید در مریخ که قدمت آن به 3 تا 4 میلیارد سال قبل برمی شود پرداخت. در این آنالیز معین شد که کاهش 13 درجه سانتی گرادی دما در فرمالدئید به علت تفکیک نوری دی اکسید کربن به وسیله تابش فرابنفش خورشیدی است که منجر به ترجیح یک ایزوتوپ پایدار بر دیگری می شود.

در این مطالعه بعلاوه معین شد که نسبت ایزوتوپ کربن بر اساس عواملی مثل فشار اتمسفر در مریخ در آن موقع، شکستگی نور منعکس شده به وسیله سطح سیاره، نسبت منواکسید کربن به دی اکسید کربن و اندازه هیدروژن آزادشده به وسیله فعالیت های آتش فشانی متفاوت بوده است.

مفاهیمی برای بیوشیمی باستانی مریخ

کویاما، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه توهوکو دراین باره شرح داد: این مدل شرحاتی احتمالی برای یافته هایی ارائه می دهد که قبلاً غیرقابل شرح بودند؛ مثل اینکه چرا دما به طرز مرموزی 13 درجه سانتی گراد کاهش یافته.

این کشف نشان می دهد که فرمالدئید در تشکیل مواد آلی در مریخ باستان نقش داشته است؛ بدین معنا که مولکول های مهم زیستی مثل قندها و ریبوز (جزئی از RNA که در همه سلول های زنده وجود دارند) ممکن است در این سیاره فراوریشده باشند.

منبع: scitechdaily

58321